هفت بار روح خویش را تحقیر کردم:

 اولین بار: هنگامی که برای رسیدن به بلند مرتبگی٬ خود را فروتن نشان می داد.

دومین بار: آن هنگام که در مقابل فلج ها می لنگید.سومین بار:آن زمان که در انتخاب خویش بین آسان و سخت٬ آسان را برگزید.

چهارمین بار:وقتی که رتکب گناهی شد و خویشتن را تسلی داد که دیگران هم گناه می کنند.پنجمین بار:آن گاه که به علت ضعف وناتوانی از کاری سر با زد و صبر را حمل بر قدرت و تواناییش دانست.

ششمین بار:زمانی که چهرهای زشت را تحقیر کرد در حالی که نمی دانست آن چهره یکی از نقاب های خویش است.و هفتمین بار:وقتی که زبان به مدح و ستایش گشود و انگاشت که فضیلت است.

                                                                                                             جبران خلیل جبران